De sfeerverlichting was aangesloten op dimmerpacks via meterslange multikabels, eindigend op Harting>schuko-adapters. De beginaders van deze multikabels waren rechtstreeks in schukostekkers geschroefd, wat zorgde dat deze voedingskabels niet volledig dubbel geïsoleerd waren. Één multikabel had een gedeelde nullijn wat zorgde voor een gevaarlijke spanning op een aantal schukopinnen.

Het begin van de multikabels is via een drietal grote lasdozen met stevige wartels voorzien van korte veilige schuko patchkabels. Voor nog meer veiligheid is elke lasdoos verdeeld in twee compartimenten met behulp van een isolerende micaplaat. De multikabel die was voorzien van een gedeelde nulader, is over de hele lengte vervangen door een drietal losse voedingskabels, elk met een eigen aparte nulader (en faseader en aardeader).